Reis naar Auckland

Hallo allemaal,

omdat ik nu voor het eerst even internet heb op mijn eigen laptop, zal ik maar eens een verslagje typen. Helaas moet je hier echter wel betalen voor het internet en ik heb maar voor een uur betaald. Het wordt dus een kort verslagje dat ik later nog wel even aanpas op de laptop van Gerco.
We hebben hier in het hostel namelijk een kaartje gekocht voor 3 dagen onbeperkt internet, maar dat kun je maar voor één laptop gebruiken.

De reis:
25 augustus om 1 uur konden we door de paspoortcontroles, dus was het tijd om afscheid te nemen van ouders.
Om ongeveer half 3 stapten we het vliegtuig in, die om half 4 zou vertrekken. Dat opstijgen was niet zo bijzonder, maar de reactie van Gerco, die voor de eerste keer van zijn leven vloog, wel! 'wow, wooooowww!!!', zo ging het ongeveer.

Omdat het vliegtuig wat vertraging had, waren we pas om half 1 's nachts in Dubai. Bij het verlaten van het vliegtuig kwam er een golf van warmte op ons af. 35 graden, midden in de nacht! Waar je in Nederland naar buiten gaat voor een beetje frisse lucht, ga je in Dubai naar binnen voor de frisse (airco)lucht. Wij volgden de grote stroom met mensen naar binnen en dachten dat we op de goede weg naar ons hotel zaten. Nu bleek echter dat we de kant op waren gegaan waar je heen moest om over te stappen op een ander vliegtuig. We kwamen in een grote hal, waarin elke vloer van marmer gemaakt was. Aan geld geen gebrek in Dubai dus.. Toen we erachter kwamen dat we niet de goede kant op waren gegaan, waren we inmiddels al een half uur verder. Daarna moesten we teruglopen, waardoor de vertraging al opliep tot drie kwartier. Om half 2 stonden we op de parkeerplaats, waar we ons hotel zagen. Peulenschilletje om er te komen, dachten we... Er lag alleen een muur van 5 meter hoog en een grote snelweg tussen ons en het hotel, dus duurde die reis wat langer dan we dachten. Je moest namelijk met een shuttle-bus, die ruim 10 minuten onderweg was naar het hotel. Uiteindelijk waren we pas om 3 uur 's nachts in het hotel, waar we om 7 uur al weer uit moesten om opnieuw het vliegtuig in te stappen. Het hotel zelf was prima. We hadden beiden een bed van zo'n anderhalve meter breed!

Toen we 's morgens naar buiten gingen, was er een aangename temperatuur van zo'n 45 graden celcius. Dat klinkt misschien gek, maar die 45 graden was beter uit te houden dan de 35 graden midden in de nacht, doordat er een lekker windje stond. Die wind bracht echter ook woestijnzand mee. Dat kon je zien aan alle auto's aldaar. Je kon aan de hoeveelheid stof op de auto zien hoe lang de auto op die plek geparkeerd stond.

De reis van Dubai naar Auckland, met een tussenstop in Melbourne, duurde lang. Volgens mij hebben we ongeveer 20 uur in het vliegtuig gezeten. In dat vliegtuig kon je films kijken, videospelletjes spelen en kreeg je te drinken wat je maar wilde, maar eten in een vliegtuig... tja, dat is schijnbaar nooit echt lekker.

Tussenstop in Melbourne duurde ongeveer 2 uur, waarin we weer even het vliegtuig uit moesten/mochten. Ik vond het niet zo erg om eventjes een stukje te lopen. De temperatuur in Melbourne was een stuk lager. 8 graden celsius, brrrr!!

Daarna was het nog 'slechts' 2000 kilometer naar het vliegveld in Auckland. Bagage ophalen bij het vliegveld en moe op zoek naar het hotel. Dat ging een stuk vloeiender dan in Dubai. Om 3 uur plaatselijke tijd waren we in het hostel, waar we nu nog steeds zijn.

Hier is de kamer een stukje minder luxe dan in Dubai. Eén bed van ongeveer 1,30 meter breed, waar we met zijn tweeën in moeten slapen. Verder staat er nog een koelkast en daarmee is de kamer vol. Dit hostel heeft echter als voordeel dat het in hartje centrum van Auckland ligt.

We moeten hier opletten dat we niet overreden worden. Waar je in Nederland bij het oversteken eerst links moet kijken en dan rechts, is het hier net andersom. Er rijden hier trouwens bijna alleen maar japanse automerken. Ook rijden er opels, maar die hebben hier nog een andere merknaam dan in Nederland en Engeland.

Vandaag zijn we naar de hoogste toren van Nieuw-Zeeland gelopen. Die ligt op slechts 300 meter van ons hostel af. Je kunt van deze toren Skyjumpen, dat bijna hetzelfde is als Bungeejumpen. Wij dachten even te zien dat er iemand vanaf ging springen, maar toen hij op het randje stond, durfde hij toch niet. Ik ben dus wel benieuwd of ik het binnenkort wel durf..

Straks zoeken we even uit hoe we het best in Palmerston North kunnen komen en dan gaan we misschien nog even kijken bij een discotheek, 2 deuren verderop.

Zo, ik denk dat mijn verhaal nu wel lang genoeg (lees: veel te lang) is. Dus laat ik het hier maar bij houden.

Geert